PRAEGNANS

PRAEGNANS

apud Veteres brassicam comedebat, Athen. l. 9. edules item cochleas et malicorium, sed non sine damno, potu diptami additô. Serenus Sammonicus.

At ubi iam cetum spondet praegnatio fetum,

Ut facili utgeat servata puerpera partu,

Dictamnum bibitur, cochleae manduntur edules.

Abstinebat porro a sale, et aqua frigida. Lecticis subinde vehbatur, et equabus gravidis inequitabat. Pestilentia variâ religione averruncata. Zona in Templo Dianae Λυσιζώνου, ut commodius fieret gestatio, soluta, quam primipara deinde suspenderet cum vestimentis. Temporis autem fallendi causâ fasciolae ligandis pueris parabantur, et ipsae in lecto cubantes gravidae celebrabant Parilia. Interea pro nascentibus vota fiebant. Genitae Manae, Hecatae et Genetylli; Postversae item et Prosae Deabus, a situ embryonis sic dictis, totidem dicatis aris et hostiis. Mox instante partu, ad eugeriam et Fluoniam confugiebatur, Menam item, Lucinam, Uterinam, Alomenam, Vitumnum et Sentinum. Ut autem praegnantes confidentius onus ventris gererent, dilata supplicia, donec peperissent, lege Aegyptiis, Atheniensibus et Romanis sancitâ; apud quos ne quidem quaestio de gravidis habebatur. Apud persas aureô donabantur. Nondum natis id dabatur, ut pro superstite haberentur etc. Quam in rem vide Scholiastem Apollonii, Plut. Quaest. Rom. Gellium, l. 16. c. 16. Arnobium contra Gent. l. 3. Augustin. de Civ. Dei, l. 4. c. 11. et l. 7. c. 2. 3. Brissonium, l. 2. c. 20. Alios. Addo saltem, quod apud Hebraeos, feminam gravidam etiam morte plexam; sic tamen, ut ea vapularet, usque dumembryo aut necaretur. cum unum esset cum ea corpus, aut in lucem prodiret, et dein eôdem dis morte afficeretur, docet Ioh. Seldenus de Synedriis veter. Ebraeorum, l. 2. c. 13. §. 3. ubi de Exsecutione sententiae capitalis, in ea gente usitatâ. Plura vide infra voce Puerpera: uti de suis praegnantis sacrificio, supra December.